غم نامه حضرت رقیه (س) دختر سه ساله امام حسین (ع)

حضرت رقیه (س) دختر ۳ ساله امام حسین (ع) می باشد که مصائب فراوانی در کربلا از طرف دشمنان اهل بیت (ع) به ایشان وارد شد.

می توان گفت که از سخت ترین مصیبت هایی که در زندگی نامه حضرت رقیه (س) وجود داشت ، هجران و دلتنگی برای پدرش امام حسین (ع) و عمویش حضرت اباالفضل (ع) بوده است.

یکی از دردناکترین لحظاتی که دختر امام حسین (ع) با آن روبرو شد وقتی بود که سرِ مبارک پدرش را برایش آوردند و همان جا بود که سرِ پدر را در آغوش گرفت و با وی درد هجران گفت و به سوی وی شتافت.

اگر ذره ای از مصیبت هایی که به رقیه خاتون (س) وارد شده است را درک می کردیم، حتما در اعمال و رفتارمان تجدید نظر می نمودیم!

اطلاعات تکمیلی

موضوع : غم نامه حضرت رقیه (س)
تعداد و نوع سند : ۱ عدد کلیپ تصویری

دانلود کلیپ غم نامه حضرت رقیه (س)

جهت دانلود کلیپ غمنامه حضرت رقیه (س)، هنگام پخش فیلم بر روی آیکن چرخ‌دنده در منوی مربوط به فیلم کلیک نمایید و سپس گزینه دانلود را انتخاب کنید. سپس بر روی فیلم راست کلیک نموده و save video as را انتخاب نمایید.

مختصری درباره حضرت رقیه (س)

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، حضرت رقیه (س) دختر خردسال امام حسین (ع) پس از واقعه کربلا برای دیدار پدر گرامی شان امام حسین (ع) بی تابی می کردند؛ به دستور یزید سر مبارک امام حسین (ع) را مقابل دیدگان حضرت رقیه (س) گذاشتند و آن حضرت (س) با دیدن این صحنه ناگوار تاب نیاورند و در همان لحظه از دنیا رفتند.

حضرت رقیه (س) پس از شهادت امام حسین (ع) در روز عاشورا سال ۶۱ هجری قمری به دست سپاهیان یزید اسیر شد و بعد از گذشت ۲۵ روز در پنجم صفر سال ۶۱ هجری قمری به شهادت رسید و در دمشق به خاک سپرده شد.

شعر در وصف حضرت رقیه (س)

عمه جان دست نگهدار بهم می‌ریزد
مو که کمتر شده بسیار بهم می‌ریزد

شانه ام گم شد و سنجاق سرم را بردند
حق بده موی من این بار بهم می‌ریزد

چه ببافی چه نبافی همه اش سوخته است
هرچه سعی ام کنی انگار بهم می‌ریزد

چادری را که عمو داد به من دزدیدند
هرکس از این همه آزار بهم می‌ریزد

من اگر پیر شدم خم شدم و آب شدم
دل من در دل بازار بهم می‌ریزد

آب و آیینه بیارید پدر آمده است
آه خسته است که از راه سفر آمده است

عشقم این بوده که از دور تماشات کنم
آمدی تا که به تو باز مباهات کنم

چشم بد دور دوباره بغلت کردم من
باید از عمه بپرسم که چه خیرات کنم

نرو تا من نروم در وسط لشگرشان
زیر پا‌ها وسط معرکه پیدات کنم

راستی پاره شده پیرهنم در بازار
باید از چشم بد امروز مراعات کنم

وقت برگشتن از این شهر فقط فکری کن
من چه کاری در دروازه‌ی ساعات کنم

همه جا پر شده انگشتر تو گم شده بود
تو خبر دار شدی دختر تو گم شده بود

فکر بعد شما این همه آزار چرا
عمه دلواپس و من در دل انظار چرا

ساربان خواست که انگشتریت را ببرد
تیغ برداشت، ولی در وسط کار چرا

نگران کشته شدی آه بمیرم بابا
به غریبی شما خنده‌ی بسیار چرا

سر دروازه ساعات هجوم آوردند
مانده ام باز چرا و سر بازار چرا

من از آن شب که کسی چادر من را دزدید
بار‌ها گریه کنان گفتم علمدار چرا…..

«احمد شاکری»