نعمت سلامتی و امنیت از نعمتهای بسیار ارزشمند است که میتواند موجب خوشنودی و آرامش انسان شود. در روایات وارد شده از اهل بیت (ع) و دستورالعملهای عرفا، دعا درمان بیماری و ذکرهایی برای شفا یافتن مریض بیان شده است.
در ادامه دعا درمان بیماری و شفا مریض بدحال را بیان میکنیم. همچنین برای مطالعه بیشتر، پیشنهاد میشود مقاله بهترین ذکر برای درمان بیماری لاعلاج را نیز بخوانید.
سید بن طاووس در «مهج الدعوات» از حضرت امام صادق (ع) از پیغمبر (ص) نقل کرده است: هر که را مرضی باشد بعد از نماز صبح چهل بار بگوید «اَلحَمدُ لله رَبِّ العالَمینَ، حَسبُنَا اللهُ وَ نِعمَ الوَکیلِ، تَبارَکَ اللهُ اَحسَنَ الخالِقینَ، و لا حولَ و لا قوّهَ الا بالله العَلىِّ العَظیمِ» و دست بر آنجا که بیماری باشد بمالد، از آن صحت باید.
در «جواهر القرآن» مذکور است هر که بیمار باشد و این ذکر را در آن بیماری چهل مرتبه بخواند: «لا إلهَ إلاَّ أنتَ سُبحانَکَ اِنِّی کُنتُ مِنَ الظّالِمین» اگر در آن ناخوشی بمیرد، ثواب شهید را دریابد و اگر صحت یابد گناهان او آمرزیده باشد.
در «زبده الدعوات» مسطور است که چون بر سر بیمار هفت مرتبه «اَسئَلُ اللهَ العظیمَ ربَّ العَرّشِ العظیمِ اَن یَشفِیَک» بخوانید اگر اجلش نرسیده باشد، به زودی شفا یابد. بسیار تجربه شده و تخلف ندارد و این دعا بدون عدد از حضرت رسول (ص) رسیده است.
برای شفای هر مریضی دو رکعت نماز حاجت توسل به حضرت جواد الائمه بخواند و بعد یکصد و چهل و شش مرتبه بگوید «ما شاء اللهُ، لا حولَ وَ لا قُوَّهَ اِلاّ بِاللهِ». اگر در ساعت منسوب به آن حضرت عمل شود، بسیار مفید است و آن ساعت را تا دو ساعت بعد از نماز عصر (بخش نهم از دوازده قسمت روز) تشخیص داده اند.
فیض کاشانی در «اللئالی المخزونه » نقل می نماید که برای استشفای مریض این آیه را سه هزار و سیصد و سی بار بخواند و تا ممکن باشد به یک مجلس بخواند، «فَاللهُ خَیرٌ حافِظاً وَ هُوَ اَرحَمُ الرَّاحِمینَ». و از جمعی از بزرگان شنیده شده است که از جهت شفای بیمار اثری عجیب دارد و بهبود بلافاصله است.
سید بن طاووس در «الامان» ذکر کرده: وقتی بیماری بر تو عارض شد، دست راست خود را بر موضع مرض بگذار و بگو: «اُسکُن اَیُّهَا الوَجَعُ و ارتَحِل السّاعَه مِن هذَا العَبدِ الضَّعیف، سَکَنتُکَ وَ رَحَلتُکَ بِالّذی سَکَنَ لَهُ ما فِی اللّیلِ و النَّهارِ و هو السَّمیعُ العَلیمُ» پس اگر در دفعه اول ساکن نشد تا سه مرتبه یا بیشتر تکرار کن تا مرض ساکت گردد، انشاءالله و در نسخهی دیگری به جای «ما فِی اللَّیلِ و النَّهارِ» عبارت «ما فِی السَّمواتِ و الأرضِ» است.
و ایشان میفرماید این ذکر را برای از بین بردن امراض تجربه کردهایم و به قدرت خداوند که کسی را ناامید نمیفرماید، زائل شده است.
سید بن طاووس در «الامان» ذکر کرده از چیزهایی که برای زائل نمودن امراض آن را تجربه کردهایم و به نتیجه کامل رسیدهایم این است که در کاغذی مینویسی «یا مَن اِسمُهُ دَواءُ و ذِکرُهُ شِفاءٌ یا مَن یَّجعَلُ الشِّفاءَ فی ما یَشاءُ مِنَ الأشیاء صَلِّ عَلى محمّد و آل محمّد وَ اجعَل شِفائی مِن هذا الدّاء فی اِسمِکَ هذا یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ، یا ربّ یا ربّ یا ربّ یا ربّ یا ربّ یا ربّ یا ربّ یا ربّ یا ربّ یا ربّ یا اَرحَمَ الرّاحمینَ یا اَرحَمَ الرّاحمینَ یا اَرحَمَ الرّاحمینَ یا اَرحَمَ الرّاحمینَ یا اَرحَمَ الرّاحمینَ» ظاهرا این دعا باید همراه بیمار باشد و در نسخه دیگر اسم مبارک «یا اَرحَمَ الرّاحمینَ» نیز ده بار تکرار شده است.
ملا محسن فیض کاشانی میفرماید: هر کس اسم مبارک «یا سَلام» را صد بار بر سر بیمار بخواند، شفا یابد و برای شفای هر علتی مداومت بر خواندن این اسم مبارک مجرب است.
از مرحوم آیت الله کشمیری نقل شده است که کتابت و نوشتن هفت «سلام قرآنی» با زعفران برای شفای مریض مفید و مؤثر است و آن هفت سلام اینهاست: «یس / ۵۸»، «صافات / ۷۹ و ۱۰۹ و ۱۲۰ و ۱۳۰»، «زمر / ۷۳» و «قدر / ۵»
مرحوم مجتهدی برای رفع مشکل خانمی که مریض بود سفارش کردند کسان و اشخاص بیمار چند بار یاسین بخوانند و ثواب آن را به روح اموات بیوارث و بد وارث اهدا کنند. چون به این دستور عمل کردند علت رفع شد.
علامه حسن زاده در سفارشهای خود میفرمایند که ذکر «یا طبیب» برای شفای بیماران و رهایی از دردها بسیار مناسب است.
آیت الله بهجت برای رفع بیماری می فرمودند: برای شفای مریض تربت حضرت سید الشهدا در آب زمزم چندین بار نوشیده شود و صدقه به افراد زیاد، اگرچه مبلغش زیاد هم نباشد، داده شود.
اگر افراد متعهد سوره حمد را از یک تا صد مرتبه به نیت شفای بیمار بخوانند خیلی تأثیر دارد. علاوه بر این به دوستان سفارش دعا کنند؛ زیرا در روایت هست که «أسرَعُ الدّعا اِجابَهً دُعاءُ الغائبِ للغائبِ»: سریعالاجابهترین دعا، دعای شخص برای شخص دیگر است.
ایشان روایت می کنند: به جهت فرزند که بیمار باشد مادر بر بالای بام رود و مقنعه از سر بردارد و موی سر به آسمان بگشاید، بگوید: «اللّهمّ أنت أعطَیتَنیه و أنت وَهَبتَنیه، فَاجعَل هِبَتُکَ الیَومَ جَدیدَهً، إنَّکَ قادِرُ مُّقتَدِرٌ»
شخصی به آیت الله بهجت عرض کرد: دخترم بیمار شده، تقاضای دعا دارم. فرمودند: هر روز سه بار این دعا را بخوان: «اللّهُمَّ اِشفِها بِشِفائِکَ و داوها بِدَوائِکَ و عافِها بِعافِیَتِکَ » و بعد از سه بار بگو: «بِالإمامِ الکاظِمِ (ع) فَإنَّها اَمَتُکَ و بِنتُ عَبدِکَ»، یعنی: خدایا این دختر را به شفای خود شفا ده و به دوای خود درمان بخش و به عافیت خود، عافیت ارزانی کن، به حق امام کاظم که این دختر بنده و بنده زاده توست.
در «المخازن» علامه کاشانی برای شفای مریض ذکر کردهاند: هرگاه کسی در خانهای مریض شود، اهل آن خانه همگی هر کدام هزار صلوات برای شفای بیمار نذر کنند و پانصد مرتبه صلوات بفرستند و بقیه صلواتها را تا شفای بیمار گرو نگه دارند که بسیار مجرب است.
از جمله ختمهای مجرب که مرحوم نراقی برای شفای بیمار آوردهاند ختم سوره مبارکه «علق» است که مکررا تجربه شده است و طریقه ختم آن است که چهل و یک پول از سر بیمار تا ناخن پای او ردیف کنند و چهل و یک مرتبه سوره را بخوانند و بعد از هر بار قرائت سوره از پایین رو به بالا یک پول را بردارند و هر بار که به آیه سجده رسیدند، سجده کنند و چون ختم تمام شد، پولها را جمع کنند و به چهل و یک فقیر جداگانه ببخشند.
(ذکرهای شگفت عارفان ۲، انتشارات عطر یاس)
دعا برای درمان بیماری و شفا یافتن مریضان که توسط اهل بیت (ع) و در کلام عرفای الهی بیان شده است.