از دستورالعمل های عرفا و بزرگان دین به شاگردان خود ، مداومت بر ذکر یونسیه در سجده می باشد، و آثار فوق العاده ای برای این ذکر شریف مانند باز شدن چشم برزخی، خارج شدن از عالم طبیعت و تجرّد روح بیان نموده اند.
ذکر یونسیه با اقرار بر وحدانیّت خداوند شروع شده و به تنزیه پروردگار و سپس توبه و پذیرش گناهان و تقصیرات، ختم می شود.
بالاترین ذکر، ذکر عملی یعنی ترک گناه است!
ایشان از مرحوم استاد علامه طباطبایی نقل فرموده اند که مرحوم قاضی اول دستوری که می دادند ذکر یونسیه بود : « لا اِلهَ اِلّا اَنتَ سُبحانَکَ اِنِّی کُنتُ مِنَ الظّالِمین » که در مدت یک سال در وقت خاص به حالت سجده سه بار خوانده شود و . . .
از شیخ علی قمی سوال شد که استاد شما جناب آخوند ملا حسینقلی همدانی شاگردان خود را به چه چیز ترغیب کرد؟ فرمود: به ذکر موت و به بعضی از ارادتمندان خود فرموده بوده است، چنانچه شخصی یک سال شب ها در سجده چهارصد بار بگوید: « … لا اِلهَ اِلّا اَنتَ سُبحانَکَ اِنِّی کُنتُ مِنَ الظّالِمین » از عالم طبیعت خارج می شود.
پیشنهاد:
( ذکر های شگفت عارفان ۲ ، انتشارات عطر یاس ، صفحات ۱۳ و ۳۰ )
یکی از بهترین اذکار جهت سیر و سلوک و رسیدن به خدا ، مداومت به ذکر یونسیه در سجده های طولانی می باشد .