سیره عملی تمام پیامبران الهی مداومت بر صمت و سکوت بوده است و پیروان خویش را نیز به اصلاح و کنترل زبان سفارش می نمودند. منظور از صمت و سکوت این نیست که مطلقا هیچ سخنی نگوییم ، بلکه منظور حذف فضولات کلام می باشد.
بسیاری از افراد سخنانی می گویند که هیچ منفعت آخروی و دنیوی نداشته و بلکه موجب عذاب اخروی و ضررهای دنیوی نیز می شود.
صمت و سکوت در جایی که باید امر به معروف و نهی از منکر انجام داد، و سخن گفتن در موردی که خارج از محدوده علمی ما است، جایز نیست.
روزه صمت و سکوت
در روایت است که حضرت عیسی (علی نبینا و آله و علیه السلام) به حواریون خود، دستور «صوم سکوتی» داد که افطار آن «موت» باشد! ما از بس جفنگ می گوییم، دلمان را زنگ فرا گرفته است!
باز در روایت است که حضرت آدم (ع)، با عده ای از اولادش نشسته بود و همه مشغول و سرگرم حرّافی و صحبت بودند، یکی از ایشان پرسید که شما چرا سخن نمی گویید، شما هم حرفی بزنید! حضرت آدم (ع) فرمود: ما که از بهشت خارج شدیم، خدا وعده ای داد که اگر می خواهید دوباره به بهشت، بازگردید، از راه «سکوت» برگردید!
پیشنهاد:
(داستان های عارفانه ، عباس عزیزی ، انتشارات صلاه ، ص ۹۴)
بررسی کلی
امتیاز کل
پیامبران الهی از جمله حضرت آدم (ع) و حضرت عیسی (ع) ، نزدیکان و پیروان خویش را به رعایت صمت و سکوت دعوت می نمودند.
